1.32 Quam ob
rem, si me audietis, adulescentes, solem alterum ne
metueritis; aut enim nullus esse potest, aut sit sane,
ut visus est, modo ne sit molestus, aut scire istarum
rerum nihil aut, etiamsi maxime sciemus, nec meliores ob eam scientiam nec beatiores esse possumus;
senatum vero et populum ut unum habeamus,
et fieri potest, et permolestum est, nisi fit, et secus -- --
esse scimus et videmus, si id effectum sit, et melius
nos esse victuros et beatius.
1.33
ch. 20
Tum Mucius: Quid esse igitur censes, Laeli, discendum nobis, ut istud efficere possimus ipsum, quod
postulas? [Note] Eas artis, quae efficiant, ut usui civitati
simus; id enim esse praeclarissimum sapientiae munus
maximumque virtutis vel documentum vel officium puto. Quam ob rem, ut hae feriae nobis ad
utilissimos rei publicae sermones potissimum conferantur, Scipionem rogemus, ut explicet, quem existimet esse optimum statum civitatis. Deinde alia quaeremus; quibus cognitis spero nos ad haec ipsa via
perventuros earumque rerum rationem, quae nunc instant, explicaturos.
ch. 21
1.34
Cum id et Philus et Manilius et Mummius admodum adprobavissent
1.34(fr1)
Diom. GL I, p. 365 Keil
Nullum est exemplum, cui malimus adsimulare rem publicam.
Non. p. 85M, p. 289M
Quare, si placet,
deduc orationem tuam de caelo ad haec citeriora.
non solum ob eam causam fieri volui, quod
erat aequum de re publica potissimum principem rei
publicae dicere, sed etiam quod memineram persaepe
te cum Panaetio disserere solitum coram Polybio, duobus Graecis vel peritissimis rerum civilium, multaque
colligere ac docere, optimum longe statum civitatis
esse eum, quem maiores nostri nobis reliquissent.
Qua in disputatione quoniam tu paratior es,
feceris, ut etiam pro his dicam, si, de re publica quid
sentias, explicaris, nobis gratum omnibus.
ch. 22
